WKKW, czyli dyscyplina olimpijska.

Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego (WKKW) jest to jedna z dyscyplin olimpijskich w jeździectwie. Jest najpełniejszym sprawdzianem wytrzymałości, poziomu wytrenowania i wszechstronności jeźdźca oraz konia. Często nazywana jest Królową wszystkich dyscyplin jeździeckich. Zawodnik uczestniczący w rywalizacji w tej dyscyplinie, musi się wykazać dużym doświadczeniem we wszystkich dziedzinach jeździectwa oraz doskonałą znajomością możliwości swojego konia. Od konia startującego w tej dyscyplinie wymagany jest wysoki stopień wszechstronności, który wynika z poddawania go profesjonalnemu i racjonalnemu treningowi. 


Ten rodzaj współzawodnictwa wywodzi się z tradycji wojskowej. Pierwszy raz rozegrano, podobną do współczesnej, formułę zawodów w 1902 roku w Paryżu, od 1912 roku rozgrywana jest jako dyscyplina olimpijska. Do 1924 roku udział w niej mogli brać tylko oficerowie czynnej służby wojskowej. W 1956 do udziału w konkursach WKKW zostali dopuszczeni zawodnicy cywilni, a w 1964 po raz pierwszy mogły wystartować kobiety.


Zawody w tej dyscyplinie odbywają się w ciągu trzech, dwóch lub jednego dnia, ale zawsze w postaci trzech prób: ujeżdżenia, biegu terenowego (kros) i skoków przez przeszkody. Podczas wszystkich prób zawodnik dosiada tego samego konia.


Próba ujeżdżenia zawsze rozgrywana jest jako pierwsza. Zawodnicy na czworoboku o wymiarach 20 x 60 metrów, wykonują wymagane programy, zawierające określone chody i figury, w zależności od poziomu konkursu. Koń na czworoboku powinien wykonywać wszelkie chody chętnie, dzięki impulsowi oraz odpowiedniemu wygimnastykowaniu. Musi reagować na oddziaływanie jeźdźca spokojnie, precyzyjnie, bez wahania, usztywnienia czy oporu. Pomoce, którymi posługuje się jeździec powinny być dyskretne. Koń natomiast powinien okazywać osiągniętą równowagę fizyczną i psychiczną.  Program na czworoboku oceniają sędziowie, w skali od 0 do 10 punktów za każdy ruch. Sędziowie wystawiają także tzw. oceny ogólne, w których zwracają uwagę na chody konia, impuls, posłuszeństwo oraz postawę i dosiad jeźdźca. Uzyskane punkty bonifikacyjne u wszystkich sędziów przelicza się na punkty karne.


Próba terenowa, składa się z biegu terenowego z przeszkodami tzw. krosu. Długość trasy i liczba przeszkód oraz tempo pokonywania trasy uzależnione są od klasy konkursu. Próba ta ma na celu sprawdzenie szybkości, wytrzymałości i możliwości skokowych konia. Wynik uzyskany w tej próbie wskazuje na wiedzę zawodnika na temat możliwości swojego konia. Zawodnicy pokonują przeszkody terenowe pojedyncze, złożone z kilku członów lub przeszkody z alternatywami. Te ostatnie mają przynajmniej dwie możliwości ich pokonania: pierwszą trudniejszą ale wymagającą mniej czasu na pokonanie oraz drugą łatwiejszą, ale zabierającą więcej czasu. Sędziowie oceniają błędy, na każdej przeszkodzie, w następujący sposób: pierwsza odmowa skoku 20 punktów karnych, druga 40, trzecia odmowa na tej samej przeszkodzie oraz trzecia na trasie krosu powoduje eliminację. Każdy upadek zarówno jeźdźca jak i konia, związany z pokonywaniem przeszkody powoduje eliminację. Przekroczenie normy czasu za każdą rozpoczętą sekundę nakłada na zawodnika 0,4 punktu karnego.


Trzecią próbą tej dyscypliny jest próba skoków przez przeszkody. Jest ona podobna do zwykłych konkursów dyscypliny skoków, ale sama w sobie nie ma na celu wyłonienia zwycięzcy próby. Ma natomiast na celu pokazanie dobrego przygotowania konia do pokonywania przeszkód na parkurze. Zawodnik pokonując trasę parkuru za każdą zrzutkę otrzymuje 4 punkty karne, za pierwsze nieposłuszeństwo również 4 punkty karne, za upadek i drugie nieposłuszeństwo musi być wyeliminowany. Ukończenie trasy w czasie krótszym nie daje żadnej bonifikaty, ale przekroczenie normy czasu o każdą sekundę powoduje nałożenie na zawodnika 1 punktu karnego. Rodzaj toru przeszkód, jego długość, wymagana szybkość i wymiary przeszkód uzależnione są od stopnia trudności danych zawodów.


Punkty karne ze wszystkich prób są sumowane i ustalana jest klasyfikacja końcowa. Zwycięża ten zawodnik, który uzyskał najmniej punktów karnych. Wynik każdej z prób ma ogromny wpływ na klasyfikację końcową zawodów. Tak naprawdę jednak o zwycięstwie mogą marzyć tylko zawodnicy, którzy pokonają bezbłędnie kros. Takich zawodników jest zawsze kilku, dlatego o wyniku najczęściej decyduje rezultat próby skoków. W przypadku bezbłędnego pokonania krosu i parkuru, punkty karne z próby ujeżdżenia stanowią o wyniku końcowym.


Najwyższe rangą zawody międzynarodowe w tej dyscyplinie są to Igrzyska Olimpijskie w kategorii seniorów, rozgrywane co cztery lata na poziomie czterech gwiazdek. Następnie rozgrywane są Mistrzostwa Świata, Puchar Świata, Igrzyska Kontynentalne, Mistrzostwa Kontynentu, Puchar Kontynentu, Mistrzostwa Regionalne.


W krajowym systemie współzawodnictwa sportowego rozgrywane są następujące rodzaje zawodów: Mistrzostwa Polski, Puchar Polski, Zawody Ogólnopolskie Oficjalne, Zawody Ogólnopolskie, Zawody Regionalne, Mistrzostwa Regionalne, Mistrzostwa Polski Młodych Koni.


Karierę zawodniczą w dyscyplinie WKKW można rozpocząć w wieku 12 lat w kategorii wiekowej junior młodszy. Od 16 roku życia rozpoczynają zawodnicy rywalizację w kategorii wiekowej Junior, od 19-21 roku życia zawodnik ma status młodzieżowca, od 19 roku życia rywalizować może w kategorii seniorów. Od 2009 roku zawodników obowiązuje uzyskiwanie tzw. wyników kwalifikacyjnych upoważniających do startu w danych konkursach.


W Polsce zawody w dyscyplinie WKKW rozgrywane są w następujących klasach:
• LL, czyli pierwszy stopień wprowadzający konia i jeźdźca w tajniki pokonywania przeszkód terenowych,
• L, inaczej lekka,
• P, pośrednia pomiędzy początkiem kariery WKKW a pierwszym etapem międzynarodowego poziomu,
• jedna gwiazdka, czyli wprowadzenie koni i zawodników w szeroki zakres przeszkód na poziomie międzynarodowym,
• dwie gwiazdki, zawierają bardziej skomplikowane wymagania,
• trzy gwiazdki, poziom kwalifikujący zawodnika i konia do zawodów rangi Mistrzostw Europy, Świata oraz Igrzysk Olimpijskich.


Całej rywalizacji sportowej przyświeca idea, że dobrostan konia jest najważniejszą rzeczą i bezwzględnie musi być przestrzegana na wszystkich etapach przygotowania konia oraz podczas zawodów i po nich.  Przed zawodami i w trakcie ich rozgrywania konie są pod stałą opieką lekarzy weterynarii a ich stan zdrowotny i decyzja o dopuszczeniu do kolejnych prób są oceniane podczas badań i przeglądów koni. Pierwszy raz konie przechodzą przez badanie weterynaryjne po przyjeździe na teren zawodów w stajni. Pierwszy przegląd koni ma miejsce przed próbą ujeżdżenia, a przeprowadza go Komisja w skład której wchodzą sędziowie oraz delegat weterynaryjny zawodów. Na starcie do próby terenowej musi być obecny lekarz weterynarii zawodów, który monitoruje konie przed startem. Po zakończeniu próby terenowej każdy koń musi być zbadany przez lekarza weterynarii. Drugi przegląd koni, zwany przez zawodników czwartą próbą, ma miejsce przed próbą skoków. W trosce o konia Komisja prowadzająca przegląd ma obowiązek wyeliminować konia, który wykazuje oznaki zmęczenia niepozwalające na start w ostatniej próbie.